മാനവന്‍ ചിത്രം മാഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നു
പകലിലും ഇരവിലും അവന്‍ വേട്ടയാടുന്നു
മര്‍ത്യ ഭാവംവിട്ടു പോയ്
വീട്ടകങ്ങള്‍ നാട്ടകങ്ങള്‍ വേട്ടക്കാരാല്‍ നിറയുന്നു
ആദിമ പിതാക്കള്‍ അന്നം തേടി
വിശപ്പു തീര്‍ത്ത വേട്ടകള്‍
മൃഗ രുചി മാത്രമറിഞ്ഞ വേട്ടകള്‍
ഇന്നു വേട്ടക്കാരന്‍റെ കോലം മാറിപ്പോയ് രുചികള്‍ മാറിപ്പോയ്
മൃഗ മാംസം രുചിച്ച ആദിമര്‍ പെണ്‍ മാംസം രുചിപ്പൂ ആധുനികര്‍
മാറി തുടങ്ങീ എല്ലാ രൂപവും ഭാവവും
ഇന്നു പിതാ
സഹോദരന്‍ മാതുലന്‍ പിന്നെ
വാദ്ധ്യാരും മോല്ല്യാരും കപ്യാരുമങ്ങനെ വേട്ടക്കാരനു പലതാണു നാമങ്ങള്‍
മാതാ സഹോദരി പുത്രി ശിഷ്യകള്‍ അവന്‍റെ കണ്‍കളില്‍ ഇരകള്‍ തന്‍ വ്യത്യസ്ത വേഷങ്ങള്‍
കഴുകന്‍ കണ്ണാല്‍ ഒപ്പിയും നരികണ്ണാല്‍ ചൂഴ്ന്നും നീല പല്ലാല്‍ കാര്‍ന്നും അവന്‍ വേട്ട തുടരുന്നു
തൊട്ടിലില്‍ കിടക്കും പൈതലും കട്ടിലില്‍ മൃത്യു തേടും വൃദ്ധയും
വേട്ടക്കു മേച്ചില്‍ പുറങ്ങള്‍ മാത്രം
അഹോ കഷ്ടം മാനവാ നീ എത്ര
മാറിപ്പോയ് ഇന്നു കാട്ടാളനായ് നിന്‍ മനം
വിശ്വസ്തത കെട്ടിരിക്കുന്നു നീ ഇന്നു നരാധമന്‍
എന്തിനിങ്ങനെ തുടരുന്നു നിന്‍ ശിഷ്ട കാലം
ജീവിതമാം യാത്രയില്‍ പാന്ഥരായ് വന്നിടും മര്‍ത്യാ തീര്‍ത്തിടാം ആയുസാം വൈതരണി വേട്ടയാടാതെ വേട്ടക്കാരനാവാതെ.
